LEGIJE STRANACA - NAJVEĆI EVROPSKI KLUBOVI IMAJU SVE MANJE DOMAĆIH FUDBALERA

Stara dama prkosi vremenu

Sve je, zapisali su hroničari, počelo jednog sunčanog maja 1999. godine, kada je tadašnji trener Čelzija Đanluka Vijali izveo na teren tim bez ijednog Engleza, čak bez ijednog Ostrvljanina. Ništa u evropskom fudbalu nije bilo isto prije i poslije tog dana...
A sve je i zvanično počelo četiri ljeta ranije, 1995. godine, čuvenim slučajem Bosman. Napadač belgijskog Lirsa, čije je ime u medijima spominjano neuporedivo puta više nego što je zaslužio doprinosom na terenu, dobio je presudu na Evropskom sudu pravde i omogućio da se svi igrači državljani Evropske unije ne smatraju strancima u klubovima država EU. Do tada su svi klubovi na terenu mogli da imaju samo tri stranca, pa je poznato da je trener Barselone Johan Krojf morao da žrtvuje Mihaela Laudrupa u finalu Lige šampiona sa Milanom 1994, jer je na terenu već imao Stoičkova, Romarija i Popeskua.
Tako je počela internacinalizacija vrhunskog fudbala. Klubovi se nijesu zaustavili na tome, pa nije bila rijetkost da su se fudbalerima van Evropske unije (Argentincima i Brazilcima prije svega) tražili pradjedi i prababe koji su negdje nekad boravili u Evropi, kako bi im se dodalo dvojno državljanstvo.
Stvari su malo pomalo izmicale kontroli, da bi u proljeće prošle godine, dok je nacionalna selekcija Engleske fijaskom u kvalifikacijama za EP proživljavala najteže dane, na meču Arsenal - Liverpul, na teren istrčala 22 strana fudbalera! Trenerima, Francuzu Arsenu Vengeru i Špancu Rafi Benitezu, važnije je bilo fudbalsko znanje od pasoša i engleskih nacionalnih interesa. Zato je i razumljiv “spor” koji traje između čelnih ljudi Fudbalskog saveza Crne Gore, koji su broj stranaca ograničili na četiri, i klupskih bosova koji žele da pojačaju timove...
Kada su u pitanju najjače evropske lige, najviše stranaca ima tamo gdje se igra najbolji fudbal - u engleskoj Premijer ligi, čak 66 odsto. Arsenal je davno raskrstio sa patriotizmom, pa u ekipi koja broji 27 fudbalera trenutno igra samo jedan Englez, i to supertalentovani Teo Volkot. Čelzi, koji je prvi uveo legiju stranaca (godinama je Denis Vajs bio jedini domaći fudbaler), donekle se vratio tradiciji, pa u timu sada igraju “čak” sedmorica Engleza, od kojih su trojica prvotimci - Teri, Lampard i Džo Kol. Visok broj domaćih fudbalera (osam) Mančester duguje nekada moćnoj školi fudbala, dok se u Liverpulu (samo tri stranca) odavno ne interesuju ko je odakle...
Slično je i sa ostalim velikim klubovima, Real (Kasiljas, Ramos, Guti i Raul) i Barselona (Valdes, Pujol, Ćavi i Injesta) imaju samo po četvoricu Španaca u prvom timu. Inter je, s druge strane, prošle sezone često igrao sa deset stranaca i Materacijem.
Izuzetak iz ove priče donekle je Juventus. “Stara dama” iz Torina je u trećem kolu kvalifikacija za Ligu šampiona protiv Artmedija zaigrala sa čak sedam Italijana u timu. Štaviše, strijelci u pobjedi od 4:0 bili su sve sami Italijani - Del Pjero, Kamoranezi, Kjelini i Legrotalje.

mrsko mi citati, o cemu se radi ukratko

pa o tome kako klubovi imaju sve manje igraca iz svoje zemlje,a juventus ih ima najvise....
npr..real ima 4 (Kasiljas, Ramos, Guti i Raul)

ahaaaaaaaaaaa, zanimljivo i hvala bjate...

nema na cemu bjate

jel to ono, nema na cemu i dr.put, suuuuuuuuuuuuper nista vise necu citati sve ces mi ti prepricati

ne mogu vjerovat.... crnogorka u poslu....

Lily ::

ne mogu vjerovat.... crnogorka u poslu....

cuti bre

cutim....evo... da ti ne kvarim ugled ovdje... đevojko crnogorko

hahhaha,bolje je tako